ประวัติความเป็นมา
ประวัติความเป็นมา
สำนักงานเขตห้วยขวาง เป็นเขตชั้นใน ที่มาของชื่อ "ห้วยขวาง" มาจากในอดีตพื้นที่นี้ ในฤดูฝนจะเต็มไปด้วยพื้นน้ำในลักษณะบึงและห้วยเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากเป็นที่ลุ่ม การเดินทางภายในพื้นที่ยังต้องอาศัยการเดินทางด้วยเรือ ก็จะพบว่ามีห้วยน้ำขวางอยู่เสมอ จึงได้ชื่อดังกล่าว
เขตห้วยขวางตั้งขึ้นครั้งแรกโดยแบ่งพื้นที่การปกครองบางส่วนมาจากเขตพญาไทตาม“ พระราชกฤษฎีกาแบ่งเขตกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2516” เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2516 โดยเป็นเขตปกครองลำดับที่ 24 ของกรุงเทพมหานคร ประกอบด้วยพื้นที่ปกครอง 2 แขวง คือ แขวงห้วยขวาง และแขวงบางกะปิ เนื้อที่ประมาณ 14.95 ตร.กม.
ต่อมามี “พระราชกฤษฎีกาเปลี่ยนแปลงพื้นที่เขตพญาไท เขตห้วยขวาง เขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2521” ได้โอนพื้นที่แขวงดินแดงของเขตพญาไท และสามเสนนอกของเขตบางกะปิ มาขึ้นกับเขตห้วยขวาง ขณะเดียวกันได้โอนพื้นที่บางส่วนของแขวงห้วยขวาง และแขวงบางกะปิ ไปรวมกับแขวงสามเสนใน และแขวงมักกะสัน ของเขตพญาไท ตามลำดับ โดยมีผลบังคับใช้ เมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2525 ดังนั้น เขตห้วยขวางจึงมีพื้นที่ปกครอง 4 แขวง คือ แขวงห้วยขวาง แขวงบางกะปิ แขวงดินแดง และแขวงสามเสนนอก เนื้อที่ประมาณ 22.838 ตร.กม.
เนื่องจากเขตห้วยขวาง มีการขยายตัวของประชากรในอัตราสูงมาก ดังนั้น ผู้บริหารกรุงเทพมหานครจึงเสนอออกประกาศกระทรวงมหาดไทยเปลี่ยนแปลงพื้นที่เขตพญาไท เขตราชเทวี เขตห้วยขวาง และตั้งเขตดินแดง กรุงเทพมหานคร ลงวันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2536 โดยแบ่งแยกพื้นที่บางส่วนของเขตห้วยขวาง เขตพญาไท และเขตราชเทวี ไปจัดตั้งเป็นเขตดินแดง มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2537 เป็นต้นมา
ปัจจุบันเขตห้วยขวาง มีพื้นที่ปกครอง 3 แขวง คือ แขวงห้วยขวาง (5.342 ตร.กม.) แขวงบางกะปิ (5.408 ตร.กม.) และแขวงสามเสนนอก (4.283 ตร.กม.) รวม 15.033 ตร.กม.
ที่ตั้ง สำนักงานเขตห้วยขวาง เลขที่ 2 ถนนประชาอุทิศ แขวงห้วยขวาง เขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร 10310