โรคพาร์กินสัน คืออะไร

อัตราการเกิดโรคพาร์กินสัน

ปัจจัยเสี่ยงของโรคพาร์กินสัน

• ผู้สูงอายุ
• ผู้ที่ใช้ยาทางจิตเวชบางประเภท
• ผู้ที่มีประวัติอุบัติเหตุทางศีรษะ
• อาชีพที่เสี่ยงต่อการกระทบกระเทือนศีรษะ เช่น นักมวย นักฟุตบอล
• พันธุกรรม พบเป็นส่วนน้อย

อาการที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหว

• อาการสั่น จะสั่นในขณะอยู่เฉยๆ หรือขณะพัก
• กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง การเคลื่อนไหวช้า
• ก้าวขาลำบาก ก้าวเท้าสั้นๆ หกล้มง่าย

อาการที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหว

• นอนละเมอ ฝันร้ายบ่อยๆ
• ท้องผูก เรื้อรัง
• ภาวะซึมเศร้า
• พูดเสียงเบา พูดช้าลง
• ผู้ที่เป็นมากอาจมีปัญหาการกลืนลำบาก สำลักบ่อย

ผลกระทบจากโรคพาร์กินสัน

• ทำให้คุณภาพชีวิตแย่ลง เนื่องจากเคลื่อนไหวลำบาก อาจทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเองไม่ได้ดีเหมือนเดิม
• เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย เช่นการหกล้ม ทำให้ได้รับบาดเจ็บ
• ผลกระทบทางจิตใจ เมื่อทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเองไม่ได้ เข้าสังคมไม่ได้
• มีผลกระทบทางสังคม เข้าสังคมลำบากขึ้น อาจมีปัญหาเกี่ยวกับการพูดการสื่อสาร มีอาการสั่นทำให้เสียบุคลิก
• ผลกระทบต่อครอบครัว ที่ต้องสละเวลามาช่วยดูแล อาจเพิ่มความกังวลของคนในครอบครัว
• กระทบทางเศรษฐกิจ เนื่องจากทำงานไม่ได้เหมือนเดิม และต้องมีค่าใช้จ่ายในการดูแลรักษา

การตรวจวินิจฉัย

• จากการซักประวัติ ตรวจอาการ ตรวจร่างกายทางระบบประสาท
• เอกซเรย์สมองด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (MRI Brain) เพื่อวินิจฉัยแยกโรคอื่นๆ ที่มีอาการคล้ายพาร์กินสัน
• การตรวจ PET Brain F-Dopa เป็นการตรวจการทำงานของสมองตรวจวัดความผิดปกติของสารโดปามีนในสมองซึ่งไม่จำเป็นจะต้องตรวจทุกราย แพทย์อาจพิจารณาเฉพาะราย

การรักษา พาร์กินสัน

การทำกายภาพบำบัด  และการออกกำลังกาย

การผ่าตัด

การผ่าตัดฝังเครื่องกระตุ้นไฟฟ้าในสมองส่วนลึก (Deep Brain Stimulation, DBS)

     ข้อดีของการผ่าตัด (DBS) แพทย์สามารถปรับตั้งเครื่องได้ หลังจากผ่าตัดเพื่อให้สอดคล้องกับอาการของผู้ป่วย

การดูแลผู้ป่วยพาร์กินสัน

การป้องกันการเกิดอุบัติเหตุ เนื่องจาก เคลื่อนไหวลำบากและสูญเสียการทรงตัว เช่น
     - การเลือกรองเท้า ที่พื้นรองเท้าไม่ลื่น
     - ไม่ควรมีสิ่งกีดขวางทางเดิน
     - ในห้องน้ำ ควรมีราวจับ และพื้นห้องน้ำไม่ลื่น
     - ผู้ป่วยเดินตามคำแนะนำของแพทย์หรือนักกายภาพบำบัด เช่น การยกเท้าสูงๆก้าวยาวๆ ให้เดินช้าลง
     - การบริหารร่างกายตามคำแนะนำของแพทย์หรือนักกายภาพบำบัดสม่ำเสมอ
     - หากเป็นมากอาจมีปัญหาการกลืน ควรเลือกอาหารที่เคี้ยวง่าย ตักพอดีคำ รอให้กลืนหมดก่อนจึงป้อนคำต่อไป
     - การดูแลให้ผู้ป่วยรับประทานยา และพบแพทย์สม่ำเสมอเพื่อประเมินอาการและปรับขนาดยา หรือการปรับ เครื่องกระตุ้นไฟฟ้า ที่ฝังไว้ในร่างกาย ให้สอดคล้องกับอาการของผู้ป่วย
     - ญาติควรให้กำลังใจผู้ป่วย ช่วยอำนวยความสะดวก ในการพาไปพบแพทย์ การฟื้นฟูร่างกาย การจัดอาหารให้เหมาะสม การจัดสิ่งแวดล้อมให้ปลอดภัย

โรคพาร์กินสันป้องกันได้ไหม