การทำพินัยกรรมแบบเขียนเองทั้งฉบับ จะต้องทำตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1657 กล่าวคือ ผู้ทำพินัยกรรมต้องเขียนข้อความด้วยมือตนเองทั้งหมด ลงวัน เดือน ปี และลายมือชื่อของตน หากมีการขูดลบ ตก เติม ผู้ทำพินัยกรรมจะต้องเป็นผู้ทำเองและลงลายมือชื่อกำกับไว้ และห้ามใช้แกงได ประทับลายนิ้วมือ แทนการลงชื่อ

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1657 ไม่ได้กำหนดว่าจะต้องมีพยาน ในการทำพินัยกรรมแบบเขียนเองทั้งฉบับ ผู้ทำพินัยกรรมสามารถเขียนข้อความด้วยตัวเองทั้งหมด พร้อมลงลายมือชื่อของผู้ทำพินัยกรรมเพียงลำพังได้

การทำพินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมือง สำนักงานเขต และอำเภอทุกแห่ง จะต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1658 อนุ 1 ซึ่งได้วางหลักไว้ว่า พินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมือง ผู้ทำพินัยกรรมต้องไปแจ้งข้อความที่ตนประสงค์จะให้ใส่ไว้ในพินัยกรรมของตนแก่กรมการอำเภอ ต่อหน้าพยานอีก อย่างน้อยสองคนพร้อมกัน

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1653 วางหลักว่า ผู้เขียน หรือพยานในพินัยกรรมจะเป็นผู้รับทรัพย์ตามพินัยกรรมนั้นไม่ได้ รวมถึงคู่สมรสของผู้เขียน หรือพยานในพินัยกรรมนั้นด้วย ดังนั้นผู้รับทรัพย์ตามพินัยกรรม รวมไปถึงคู่สมรสของผู้ได้รับทรัพย์ตามพินัยกรรม หรือคู่สมรสของผู้เขียนจะเป็นพยานในพินัยกรรมนั้นไม่ได้

การยินยอมให้บุตรเดินต่างออกนอกประเทศเป็นอำนาจเฉพาะของผู้มีอำนาจปกครองผู้เยาว์ ดังนั้น   การมอบอำนาจให้ความยินยอมฯ จึงไม่สามารถกระทำได้ 

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 19 วางหลักว่า บุคคลย่อมพ้นจากภาวะผู้เยาว์และบรรลุนิติภาวะเมื่อ มีอายุ 20 ปีบริบูรณ์ ดังนั้น การทำหนังสือให้ความยินยอมให้ผู้เยาว์ออกนอกประเทศ หากบิดามารดา หรือผู้มีอำนาจปกครองผู้เยาว์คนหนึ่งคนใด ไม่สามารถออกนอกประเทศพร้อมผู้เยาว์ได้บุคคลนั้นจะต้องทำหนังสือยินยอมให้ผู้เยาว์เดินทางไปต่างประเทศ จนกว่าผู้เยาว์อายุ 20 ปีบริบูรณ์

การทำหนังสือยินยอมให้ผู้เยาว์เดินทางออกนอกประเทศ จะต้องทำที่สำนักงานเขต หรืออำเภอ ที่ผู้มีอำนาจปกครองผู้เยาว์มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้าน