เมื่อสิบกว่าปีก่อน บ้านเรือนไทยในหมู่บ้านตรอกป้าย เคยเป็นบ้านเช่าของคนอีสาน ต่อมาขายบ้านเช่าให้คนจีน พอคนจีนย้ายเข้ามาอยู่ ก็มีลูกชายและแม่ซึ่งเป็นคนจีนทั้งครอบครัว ทุกครั้งที่บ้านฉันทะเลาะกันในบ้าน บ้านเรือนไทยซึ่งเป็นชาวจีนผู้เป็นแม่ชื่อว่าอายู้ จะด่าฉันตอนสี่ทุ่ม บางครั้งก็ด่าเรื่องในบ้านฉันตอนเที่ยงคืน ห้าทุ่มบ้าง ทุกครั้ง ด่าอย่างหยาบคาย ว่า เงินค่าน้ำหี ที่ขโมยเอาไป บ้านนี้ชอบแดกน้ำหี บังคับพี่หนึ่ง บริษัทวันโฮเต็ล โดนแน่ ไปไล่ออกจากงาน ขโมยรูปถ่าย เสียงหัวเราะ ขายหีกิน เป็นเสียงอายู้ซึ่งเป็นเมียเจ้าของบ้าน ด่าทุกวัน บางวันตอนประมาณ สิบโมงเช้า ก็พูดอยู่คนเดียวเพราะลูกชายแกไปทำงาน เป็นชั่วโมง จนฉันทำกับข้าว แล้วโมโห เลยตะโกนว่า พร่ำอะไรนะ ด่าเป็นชั่วโมง บางวันก็พูดถึงญี่ปุ่น ว่า มิซูโฮะ มาซูดะ มันโง่เง่า ไม่เอาให้คนอื่นแทน บางวันก็ด่าบิ๊กโจ๊กว่า ใช้งานเงินยังไม่จ่าย พวกนั้นยังไม่ได้เงิน ฉันได้ยินเสียงอายู้ด่าทุกวัน บางวันทะเลาะกับลูกชายตัวเอง ลูกชายคนจีนชอบด่าแม่ว่า มึงนัานแหละ มึงต้องทำ อีเหี้ย ทำให้ฉันรู้ว่า คนจีนไม่ใช่คนกตัญญูต่อพ่อแม่ ลูกชายชาวจีน ชอบด่าแม่ ใช้แม่ทำกับข้าวทุกวัน บางวันก็มาทำกับข้าวตอนสามสี่ทุ่ม แต่พอตีห้า อายู้ชาวจีน ผู้เป็นแม่จะมาทำกับข้าว เสียงเคาะกะทะ ทุกเช้า และก็เสียงล้างจานโครมครามเหมือนโยนจาน เป็นทุกวัน แต่ที่สร้างความรำคาญคือ ชอบด่าเรื่องในบ้านของฉันที่ทะเลาะกัน เหมือนอายู้แกได้ยิน ก็เอามาด่า ฉันควรทำยังไง กับความน่ารำคาญของอายู้บ้านเรือนไทยชาวจีน ที่อยู่ในหมู่บ้านตรอกป้าย เขตจอมทอง บ้านชาวจีนคนนี้ น่ารำคาญมาก แกด่าเป็นภาษาไทยนะ แกไม่เคยพูดภาษาจีน